Güneş, galaksimizde sayıları 100 milyarı aşan G2 sınıfı yıldızlardan biridir. (Yıldızlar spektum analizlerizlerinde beliren çizgilere göre sınıflandırılırlar. Kabaca yüzey sıcaklıklarını belirten bu sınıflama bir harf ve rakamla belirtilir. Ana sınıfları oluşturan harfler sırasıyla O, B, A, F, G, K ve M dir. O en sıcak ve M en soğuku temsil eder. Rakamlar harfle belirtilen ana gruplar arasındaki alt grupları ifade ederler. Bu sınıflamaya göre güneşimiz G2 grubunda bulunur.)

Güneş sistemindeki en büyük cisim güneşdir ve toplam kütlenin %99.8'ini oluşturur. Geri kalan kütlenin de çok büyük bir bölümün Jupiter'e aittir.

Güneş %75 hidrojenden ve %25 helyumdan oluşmaktadır (Bu oranlar kütlesel oranlardır, atom sayılarına göre %92.1 hidrojen ve %7.8 helyum). Geri kalan herşey (metaller) kütlenin ancak %0.1'ini oluşturular. Bu oran, çekirdekte hidrojenin helyuma dönüşmesi nedeniyle, zaman içinde helyum lehine değişmektedir.

Güneşin rotasyonu kutuplarından ekvatoruna değişiklik göstermektedir. Kutuplar her 36 günde rotayonunu tamamlarken ekvatoryal bölgede bu 25.4 günde gerçekleşir. Bu garip davranış güneşin dünya gibi katı bir cisim olmamasından kaynaklanır. Aynı şey gaz gezegenler için de geçerlidir. Bu rotasyon farklılığı güneşin derin katmanlarıda da söz konusudur. Ancak çekirdeği katı bir cisim gibi davranır ve bütün olarak döner.

Çekirdekte (yaklaşık 1/4 iç bölüm) sıcaklık 15.6 milyon Kelvin ve basınç 250 milyar atmosfer gibi aşırı değerlerdedir. Nükleer füzyon reaksiyonuyla güneşin üretiği enerji 386 milyar çarpı milyar megavat (3.86e33 erg/sn.) civarındadır. Her bir saniyede 700 milyon ton hidrojen yaklaşık 695 milyon ton helyuma dönüşmekte ve 5 milyon ton (3.86e33 erg) enerji gamma ışıması şeklinde açığa çıkmaktadır. Gamma ışınları yüzeye dogru gelirken belli bir oranda absorbe olur ve ısı giderek düşer. Yüzeyde büyük oranda görünür ışık haline dönüşür. Yüzeye doğru katettiği yolun son %20'sinde radyasyondan çok konveksiyonla taşınır.

Fotosfer olarak adlandırılan yüzey 5800 K sıcaklığındadır.Güneş lekeleri nispeten daha soğuk bölgeler olup 3800 K sıcaklıktadırlar ve 50,000 km çapa varan alanlar kaplayabilirler. Lekelerin nedeninin güneşin manyetik alanıyla ilgili karmaşık bir mekanizmanın sonucu oluştuğu bilinmekle birlikte hala karanlık noktalar içermektedir. Fotosferin üzerinde küçük bir bölge kromosfer olarak adlandırılır.

Kromosferin de üzerinde yoğunluğu çok düşük olan bölge korona olarak adlandırılır. Korona uzaya doğru miliyonlarca kilometre uzanır. Tam güneş tutulmaları sırasında görünür hale gelir. Sağdaki fotograf 1991 yılındaki tam tutulma sırasında California Baja'da çekilmiştir ve koronayı belirgin şekilde göstermektedir. Koronanın sıcaklığı 1,000,000 Kelvin'in üzerindedir.

Güneşin manyetik alanı dünya standartlarına göre çok kuvvetli ve çok karmaşıktır. Magnetosfer olarak adlandırılan (heliosfer olarak da adlandırılır) bu alan Pluto'dan daha ötelere kadar uzanmaktadır.